Για να θεωρείται ένα δοχείο ως τέτοιο θα πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια, και ένα από αυτά είναι η δυνατότητά του να γεμίζει και να αδειάζει. Αυτό τις περισσότερες φορές γίνεται μέσα από κάποιους μηχανισμούς τηρώντας συγκεκριμένες διαδικασίες. Ο τρόπος που γεμίζει ένα ποτήρι είναι λίγο πολύ συγκεκριμένος όπως και ο τρόπος που γεμίζει με φαγητό το στομάχι μας και οι πνεύμονές μας με αέρα. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε όμως το ίδιο για τον τρόπο με τον οποίο γεμίζει η ψυχή μας χαρά ή το μυαλό μας ιδέες. Τα νοητά δοχεία μοιάζουν να μην έχουν συγκεκριμένο τρόπο γεμίσματος, τουλάχιστον όχι τον ίδιο για κάθε άνθρωπο. Με διαφορετικό τρόπο γεμίζει με έρωτα, με όνειρα ή με γνώσεις ο καθένας μας.
Το θέμα της Μπιενάλε είναι το “Δοχείο – Περιεχόμενο”. Θεωρώ πολύ ενδιαφέρουσα τη δυναμική ανάμεσα στους δύο αυτούς ρόλους ιδιαίτερα για την ιδιότητά τους να συνυπάρχουν σε μια σχέση εξάρτησης και την ίδια στιγμή να εναλλάσσονται σε ένα αέναο φαύλο κύκλο. Μια κατάσταση που έχει να κάνει άμεσα με το πρόβλημα του ορισμού του χώρου και επομένως επίκαιρη σε μια εποχή όπου τα όρια του χώρου αμφισβητούνται όσο ποτέ άλλοτε. Με μια πρώτη σκέψη το περιεχόμενο εξαρτάται πάντοτε από το δοχείο, χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσε ουσιαστικά να υπάρξει. Αρκούν όμως μερικές στιγμές για να συλλογιστεί κανείς ότι όσο έχει ανάγκη το περιεχόμενο από το δοχείο, άλλο τόσο έχει ανάγκη και το δοχείο από το περιεχόμενο, αφού χωρίς αυτό θα ήταν κενό επομένως και άχρηστο. H φαινομενικά μονόδρομη σχέση γίνεται αμφίδρομη.
Συχνά ως καλλιτέχνες επενδύουμε υπερβολικά στο «δοχείο» του έργου μας
Η πρώτη Μπιενάλε Τεχνών που διοργανώνεται στην Κύπρο θα προσπαθήσει με κάθε μέσο που διαθέτει να βάλει τα σωστά θεμέλια για μια αξιοπρεπή παρουσία στο τοπικό και διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα. Θα υποστηρίξει την κοινωνικότητα της Τέχνης με την έννοια της ενεργούς και ουσιαστικής συμμετοχής της κοινωνίας στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Η πρώτη Μπιενάλε στη Κύπρο είναι γεγονός και θα πραγματοποιηθεί στη Λάρνακα τον Οκτώβριο και Νοέμβριο 2018. Με αφορμή αυτό το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός και ενώ οι προετοιμασίες βρίσκονται σε τελικό στάδιο, κουβεντιάζουμε με τον εικαστικό Βασίλη Βασιλειάδη ο οποίος είναι ο επιμελητής της Μπιενάλε Λάρνακα 2018.
Ο Βασίλης Βασιλειάδης επιμελητής της πρώτης Μπιενάλε που πραγματοποιείται στην Κύπρο μιλά στο Check In
Η 1η Μπιενάλε Λάρνακας, ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά δρώμενα του νησιού, είναι πλέον γεγονός με επιμελητή τον Βασίλη Βασιλειάδη, ο οποίος σπούδασε ζωγραφική στην Ιταλία, ζει από το 1996 στην Κύπρο και εργάζεται ως εκπαιδευτικός.
Διάλεξη του επιμελητή Βασίλη Βασιλειάδη για το θέμα της Biennale Larnaca 2018 ”Δοχείο Περιεχόμενο”.
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018 ώρα 19:30 στο μουσείο Πιερίδη.
«Ποιο από τα δύο είναι πιο σημαντικό; Το δοχείο ή το περιεχόμενο; Πιο από τα δύο έχει περισσότερη ανάγκη το άλλο; Το περιεχόμενο έχει ανάγκη το δοχείο διότι χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Το περιεχόμενο μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει αυτό που θα το προφυλάσσει; Τι μπορεί να είναι δοχείο; Ένα ποτήρι, το ανθρώπινο μυαλό, η ψυχή; Ερωτήματα με πολλαπλές απαντήσεις και ερμηνείες, που αγγίζουν όχι μόνο φιλοσοφικά και υπαρξιακά ζητήματα, αλλά και θέματα της καθημερινότητας, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά.
Σ’αυτό το βιβλίο βρίσκονται μαζεμένα κείμενα που έγραψα την περίοδο 2006-2013. Αρκετά από αυτά έχουν ήδη δημοσιευτεί σε διάφορα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα. Οι Μικρές, αποκλίνουσες σκέψεις είναι απλά η πραγματοποίηση μιας παλιάς επιθυμίας μου, να συνυπάρξουν όλα κάτω από την κοινή στέγη μιας έκδοσης.“…Έχω στο μυαλό μου ένα φίλτρο, όπως όλοι οι άνθρωποι, που καθαρίζει τις σκέψεις μου από διάφορες αχρείαστες πληροφορίες. Εκατοντάδες μικρές, ανοησίες, θα έλεγε κανείς, που φτάνουν, για κάποιο λόγο, βαθιά μέσα στους κρυστάλλους του μυαλού, και δεν μπορούν πλέον να περάσουν στις χωματερές της σκέψης.
Παραμένουν λοιπόν σένα δωμάτιο καραντίνας και κατακάθονται στον πάτο σαν ίζημα. Πολλές φορές περνώ αρκετή ώρα ψάχνοντας ανάμεσα στις άχρηστες αναμνήσεις μου και το βρίσκω πολύ διασκεδαστικό. Ολόκληρα βουνά από σκουπίδια μνήμης που σχηματίζουν το είναι μου, από την άλλη πλευρά. Μάταια προσπαθώ να καταλάβω το λόγο που το μυαλό μου ξεγελάστηκε και επέτρεψε σ’ αυτές τις μικρές πληροφορίες να περάσουν στα επίσημα σαλόνια του συνειδητού…”
Αποσπάσματα από τη Σελίδα των Μικρών, αποκλίνουσων σκέψεων στο FB

Το Alexander College/University of the West of England όπως πάντα πρωτοπορεί και προτείνει στο κοινό δραστηριότητες που στόχο έχουν τη συνεχή εκπαίδευση και κατάρτιση των σπουδαστών του, προσφέροντάς τους την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά καταξιωμένους επαγγελματίες.
Αυτή τη φορά, φέρνει στην πόλη μας, στη Λάρνακα, τον καλλιτέχνη Βασίλη Βασιλειάδη, σε μια σειρά διαλέξεων, που περιλαμβάνουν θέματα που αφορούν την τέχνη, ιδωμένα μέσα από μια λογοτεχνική διάσταση, έτσι όπως, μόνο ο Βασίλης Βασιλειάδης θα μπορούσε να τα προσεγγίσει, με το δικό του, μοναδικό τρόπο. Όλες οι διαλέξεις θα πραγματοποιηθούν στο Θέατρο του Alexander College/UWE, στις 7.00μμ.
Η γλαφυρότητα του ύφους του, αλλά και η ζωντάνια και παραστατικότητα που εκπέμπει ο λόγος του, έλκει το κοινό με αποτέλεσμα ο ίδιος ο καλλιτέχνης να διαπρέπει στο χώρο του, δημιουργώντας φανατικούς θαυμαστές, όπου κι αν εμφανίζεται.
Τα θέματά του επιλεγμένα με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ανακύπτουν μέσα από τους προβληματισμούς ενός σύγχρονου καλλιτέχνη που διερωτάται, ερευνά, προβληματίζει τους δέκτες του και προσπαθεί να τους οδηγήσει στην ανακάλυψη της δικής τους αλήθειας.
Φωτοδός,Πέμπτη, 5 Μαρτίου 2015 στις 19:00
“Ο χώρος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το εικαστικό έργο. Πώς ο καλλιτέχνης οργανώνει το χώρο του έργου του στη νεότερη ζωγραφική; Πώς η ιστορία και τα γεγονότα επηρεάζουν τον τρόπο που αντιλαμβάνεται το χώρο; Με ποιο τρόπο συγκεκριμένες αισθητικές εμφανίζονται ξανά στο προσκήνιο κρυμμένες πίσω από διαφορετικά προβλήματα;”
Μια ομιλία του Βασίλη Βασιλειάδη με αφορμή τα 30 χρόνια από τον θάνατο του Γερμανού Joseph Beuys, ενός καλλιτέχνη με πολύ σημαντική επιρροή στην εικαστική πραγματικότητα της μεταπολεμικής Ευρώπης και Αμερικής.
Στις 15/5/2016, στο Συνεμά Ξάνθης 3, η ώρα 7:30