Το δοχείο που προστατεύει

Το δοχείο συχνά προστατεύει το περιεχόμενο του. Κατανοεί τις ευαισθησίες του και προσαρμόζει ανάλογα τις ιδιότητές του ώστε να το προφυλάξει από κάθε ανεξέλεγκτη επαφή με το έξω. Το δοχείο προσαρμόζεται, κλείνει ερμητικά, γίνεται αδιάβροχο, άθραυστο, ελαστικό ή συμπαγές ανάλογα με τις ιδιότητες του περιεχομένου του και ανάλογα με τους κινδύνους που αυτό μπορεί να διατρέξει.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το δοχείο είναι σχεδιασμένο να απορροφά κραδασμούς, να δέχεται χτυπήματα ακόμη και να φθείρεται προκειμένου να προστατέψει το περιεχόμενό του. Για κάποιο λόγο αυτή η “αποστολή προστασίας” ξεκινάει μόλις το δοχείο γεμίσει και ποτέ όταν το δοχείο είναι άδειο. Το δοχείο αχρηστεύεται όταν χάσει ανεπανόρθωτα την ιδιότητά του να προστατεύει το περιεχόμενο για το οποίο φτιάχτηκε.

Σε αντίθεση με το δοχείο, το περιεχόμενο είναι ευαίσθητο. Πληγώνεται εύκολα από εξωτερικά χτυπήματα και σπάνια καταφέρνει να επουλώσει τις πληγές του. Μερικές φορές ακόμη και η παραμικρή απώλεια είναι ικανή να καταστρέψει στο σύνολό του το περιεχόμενο ή να το στιγματίσει για πάντα. Είναι σημαντικό εδώ να πούμε πως όλα αυτά ισχύουν για τις περιπτώσεις βίαιης, ανεπιθύμητης επαφής του περιεχομένου με το έξω. Διότι τα περισσότερα δοχεία επιτρέπουν στο περιεχόμενό τους να έρθει σε επαφή με οτιδήποτε υπάρχει έξω από αυτά αλλά πάντα μέσα από ελεγχόμενα συστήματα ανοίγματος και κλεισίματος.

Ένα μπουκάλι κρασί που δεν κατάφερε να κρατήσει έξω τον αέρα. Ένα εξώφυλλο βιβλίου που δεν κατάφερε να προστατέψει όλες τις σελίδες ενός βιβλίου. Μια τρυπημένη τσέπη. Ένα ραγισμένο φλιτζάνι τσαγιού. Ένα μυαλό που δεν κατάφερε να κρατήσει μια πολύτιμη ανάμνηση. Ένας ρηχός παλαιολιθικός τάφος που δεν κατάφερε να κρατήσει τον φιλοξενούμενό του μακριά από τον κόσμο των ζωντανών. Μια στέγη που στάζει και ένα παράθυρο που αφήνει να μπαίνει από τις χαραμάδες του το αγιάζι του χειμώνα. Ένα αεροσκάφος που χάνει απότομα την πίεση της καμπίνας του στα 20,000 πόδια ύψος. Ένα σπασμένο πλευρό που τρυπάει τον πνεύμονα. Ένας έρωτας που δεν μπόρεσε να κρατήσει τη φλόγα του και αδειάζει σαν μπαλόνι που ξεφουσκώνει. Είναι άραγε όλ’ αυτά άχρηστα δοχεία; Υπάρχει μήπως το τέλειο δοχείο;