Να’ξερε ο κόσμος τι έκανε όταν έσκαβε.
Να μπορούσε να καταλάβει ότι άθελα του γύριζε τον τροχό της τέχνης.
Ένα παράδειγμα «κοινωνικής γλυπτικής»
Το κομμάτι χρυσού δεν βρισκόταν πουθενά. Κι όμως είχα σημαδέψει καλά τον τόπο.
Επέστρεψε ξανά στη μήτρα που το γέννησε.
Η ύλη επιστρέφει.
Θυμάται.
Κι άνθρωποι επιστρέφουν.
Δεν ελέγχουμε τίποτα.
Δεν ορίζουμε τίποτα.
Νύχτωσε και κανείς δεν έφευγε. Γύρισαν τους προβολείς των αυτοκινήτων προς το χωράφι και συνέχισαν το σκάψιμο.
Ο Κώστας έφερε ένα ανιχνευτή μετάλλων.
Τίποτα.