Αφού μια τέτοια πιθανότητα δεν μπορεί να αποκλειστεί, τότε σημαίνει πως κάπου οι χώροι συναντήθηκαν. Έξω από τη γραμμική λογική του χρόνου δύο χείλη ευθυγραμμίστηκαν μοιραία και πλησίασαν τόσο όσα να ζεσταίνουν με την ανάσα τους αυτό που οι άνθρωποι ονόμασαν πόθο, και η φύση ζωή. Ανάλαφρα και αβίαστα αιωρούνται αιώνια σε ένα υπερχώρο καθιστώντας μας σιωπηλούς μάρτυρες μιας μαγείας που κρατάει από τα σωθικά της συνείδησης μας. Ένα ανεκπλήρωτο φιλί που όλο πλησιάζει χωρίς να φτάνει ποτέ σαν σημάδι από παλιό τραύμα που όταν αλλάζει η εποχή θυμάται και πονά.

Υλικά: Ακρυλική μπογιά σε ξύλο, ξύλινοι κύβοι (9×9 εκ.), φύλλο χρυσού 24Κ

Διαστάσεις: 1μ x 0.70 εκ.